PERSONAL: Ik ga ervoor!

Misschien hebben jullie gelezen hoe ik vorige week nog in dubio was over hoe ik nu verder wilde gaan met mijn blog. Na meerdere keren advies te hebben gevraagd aan anderen, heb ik een besluit genomen. Schrijven is mijn passie, ik vind het blogwereldje heel gezellig en ik weet dat de toekomst op het gebied van media ook online ligt. Ik heb er veel over nagedacht, maar ik ben er nu dan eindelijk uit...


Hoewel ik vroeger altijd dacht dat ik van kunstschaatsen, boekhouden of zelfs haren knippen mijn beroep zou gaan maken, is datgene wat ik nu echt wil gaan doen eigenlijk altijd al aanwezig geweest. Ik heb het van mijn vader, die drang om te schrijven. Wanneer hij vroeger bezig was met het schrijven van gedichten, kwam ik daar als 10-jarige krullenbol bijzitten en probeerde ik hem na te doen. Daar zijn aardig wat schattige kindergedichtjes en -liedjes door ontstaan. Maar op mijn twaalfde moest het eigenlijk wel duidelijk zijn voor mijn omgeving. Toen begon ik namelijk op een doodnormale zondag aan het schrijven van 'mijn eigen boek'. Ik schreef over het puberleven van Mariska die allerlei dingen meemaakte die ik zelf nog nooit had meegemaakt. Ik liet het aan mijn vader lezen en hij was verbaasd over mijn inlevingsvermogen in een karakter dat ruim vijf jaar ouder was. Goh, dacht ik toen, misschien is dit dan juist wel iets wat ik moet doorzetten. Ieder moment dat ik de tijd had schreef ik weer een stukje verder en na een stuk of tien hoofdstukken wilde ik de mening van een buitenstaander weten. Vol goede moed besloot ik de uitgeverij van mijn toen favoriete schrijfster een e-mail te sturen met de vraag of ze wat in mijn verhaal zagen. Best schattig, toch? En ik kreeg nog een leuke reactie ook. Ze zeiden mij dat ik vooral door moest gaan met mijn verhaal en dat ze het - mits het een goedlopend en aantrekkelijk geheel werd - misschien wel ergens konden publiceren.

Bron

Ik was dolblij en ging meteen weer verder met schrijven, maar op de één of andere manier ben ik het op een gegeven moment gaan verwaarlozen. Zonde, want ik heb het verhaal nog steeds op mijn laptop staan, maar ik ben de insteek kwijt die ik op dat moment aan het verhaal wilde geven. Toch ben ik in de jaren daarna altijd bezig geweest met schrijven en heb ik meerdere blogs, dagboeken en notitieschriftjes volgeschreven. Sinds 2014 heb ik pas ontdekt wat ik nu echt precies wil met schrijven. Ik ben deze blog gestart, waar ik voornamelijk schrijf over beauty, maar nu ook over lifestyle, mode en wat meer persoonlijke dingen (zoals dit artikel). Ik heb mijn plekje gevonden en vanaf hier wil ik verder werken naar iets moois. Wat dat moois precies zal worden is nog onbekend, maar dat maakt het des te leuker om er hard voor te blijven werken. Ik heb weer volop motivatie en die ga ik gebruiken om er helemaal voor te gaan. Hopelijk in de toekomst met nog meer lezers en volgers, enthousiaste reacties en lieve berichtjes. Ik wil jullie bedanken voor jullie steun, want ook al klinkt het cliché: zonder jullie stond ik niet waar ik nu sta!

Bron hoofdfoto